Arthrokun 260 g

Ontsteking genereert een grote hoeveelheid vrije radicalen, die op hun beurt het ontstekingsproces versnellen. Vitamine E is een van de meest effectieve antioxidanten om de oxidatie van meervoudig onverzadigde vetzuren in celmembranen te beschermen. Het voorkomt de oxidatie van lipiden door peroxylradicalen te verwijderen voordat deze kunnen reageren met vetzuren of eiwitten in aangrenzende celmembranen.

Het is de krachtigste reducerende stof die beschikbaar is voor cellen. Vitamine C regenereert het enzym glutathion, neutraliseert vrije radicalen zowel intra- als extracellulair en beschermt tegen de inactivatie van eiwitten die wordt veroorzaakt door vrije radicalen geassocieerd met de oxidatieve breuk van neutrofielen.

Het werkt als cofactor van glutathionperoxidase, een antioxidant enzym dat weefsels beschermt tegen oxidatieve stress door de reductie van waterstofperoxiden en organische hydroperoxiden te katalyseren en door vitamine E te regenereren.

Het vermindert de afbraak van kraakbeen (remt metalloproteïnasen) en bevordert de regeneratie ervan (stimuleert de productie van glycosaminoglycanen en de synthese van collageen).

Het heeft anabole effecten op het kraakbeen, zoals het stimuleren van de synthese van glycosaminoglycanen en proteoglycanen. Daarnaast vermindert het ook de afbraak van proteoglycanen en remt het de activiteit van degeneratieve enzymen van het kraakbeen (aggrecanasen en metalloproteïnasen).

Ze moduleren de productie van eicosanoïden, waarbij de eicosanoïden die voortkomen uit de stofwisseling van omega 3-vetzuren minder stimulerend zijn voor de ontstekingsreactie dan die van omega 6-vetzuren. Bovendien zijn omega 3-vetzuren voorlopers van resolvines en protectines, stoffen die de ontsteking tegenwerken en fungeren als agonisten van de endogene ontstekingsremmende mechanismen en een belangrijke rol spelen bij het beëindigen van de ontsteking.

Het ontstekingsremmende effect wordt gemedieerd door de remming van enzymen die ontstekingsprocessen bevorderen zoals COX-2, LOX en iNOS, de productie van cytokines zoals interferon gamma en tumor necrose factor, en de activatie van transcriptiefactoren zoals NF-κB en AP-1.

Verhoogt de biologische beschikbaarheid van curcumine (meer dan 20 keer), vanwege de remming die het uitoefent op de hepatische glucuronidering en de intestinale stofwisseling van curcumine.